Poradnik okołorajdowy WYZWANIE 2008
Przyjacielu,właśnie czytasz niezwykle cenny aczkolwiek bardzo osobliwy poradnik. Znajdziesz tu kilka bardzo rzetelnie wyjaśnionych zagadnień. Tematy, które nurtują Cię najbardziej, takie jak sens życia, zostały w nim skrupulatnie pominięte. Ale skupienie się na sprawach (tylko z pozoru) mniej ważnych stanowi o wielkiej sile tego dzieła.
Spis treści:
- 1. W jakim wieku powinieneś rozpocząć naukę ewolucji na rowerze?
- 2. Lekarz jakiej specjalności zechce spojrzeć na Twoje żebro?
- 3. Jakie dwie bezwzględne czynności musisz przedsięwziąć w ramach przygotowań do rajdu przygodowego? 4. Co to znaczy NFD* (*”Naprawdę Fajna Drużyna”) ?
- 5. Jaki efekt daje połączenie: wilgotne liście i blokujący się hamulec?
- 6. Jakiego sportu zdecydowanie nie powinieneś uprawiać jak masz złamane żebro?
- 7. Co powinieneś zrobić jak chcesz mieć pierwszorzędne zdjęcie z grupką pierwszorzędnych ludzi?
- 8. Jak bardzo nieprecyzyjny może być opis punktu kontrolnego?
- 9. Co zrobić gdy chcesz polubić rolki i choć bardzo się starasz to Ci się nie udaje?
- 10. Kąpiel sobotnia – tradycja czy przykry obowiązek?
- 11. Jak uzyskać pewność, że kapitan panuje nad sytuacją?
- 12. Czy na Górnym Śląsku znajdziesz miejsca absolutnie magiczne?
- 13. Czy kopalnie węgla kamiennego to ciekawe i tajemnicze miejsca?
- 14. Co poczułbyś na mecie Rajdu Przygodowego Wyzwanie gdybyś startował w drużynie o tak długiej nazwie: York System AT/ BRUBECK RISK TEAM?
1. W jakim wieku powinieneś rozpocząć naukę ewolucji na rowerze?
W młodym. To znaczy zdecydowanie poniżej trzydziestki. Problem polega generalnie na tym, że im później zaczniesz tym bardziej zabawa będzie obarczona konfliktem z twoim kośćcem. Na własnym przykładzie dodam, że konfliktem obarczone zostało żebro. Na moje nieszczęście 4 dni przed rajdem Wyzwanie.
2. Lekarz jakiej specjalności zechce spojrzeć na Twoje żebro?
Tym razem 4 dni po rajdzie, niesiony bólem, który nie pozwalał spać – wybrałem się do lekarza (przed rajdem zrezygnowałem z wizyty, słyszałem, że na złamane żebro jest tylko jeden środek – ‚oszczędzanie się’ – tego akurat nie planowałem).
Udałem się do kliniki bez umówionego terminu, ponieważ w prywatnej, korporacyjnej służbie zdrowia musiałbym czekać na tak ową ponad tydzień. Po serii zabiego-wybiegów udało mi się wkręcić do ortopedy. Dodam tu, że chciałem się umówić do ortopedy, ale zaznaczałem, że z żebrem. Ortopeda nawet na mnie spojrzał – rozłożył ręce jak strach na wróble i pokazał, że ortopeda to nogi, ręce i szyja. Głowa i klatka piersiowa to chirurg ogólny.
Trochę podłamany nie byłem wystarczająco błyskotliwy aby seria zabiego-wybiegów była skuteczna po raz drugi. Także mojego żebra nikt nie obejrzał – nie wiem czy jest złamane – ale boli jeszcze po dwóch tygodniach od upadku – więc chyba tak.
3. Jakie dwie bezwzględne czynności musisz przedsięwziąć w ramach przygotowań do rajdu przygodowego?
Pierwsza: musisz sprawdzić gdzie rajd się odbywa i uwzględnić fakt, że musisz tam się przetransportować. Ta z pozoru nieistotna czynność, zaniedbana może przekreślić szanse na dobre wynik.
Do mnie taka świadomość dotarła w piątek na niewiele ponad pół doby przed startem. Koniec, końców o 2 w nocy dotarłem do Chorzowa.
Druga: musisz wziąć jakiś sprzęt – technika, że jakby co to się załatwi na miejscu jest dobra i sprawdzona, ale nie polecałbym jej jako generalnej zasady. Do szybkich przygotowań polecam natomiast technikę „cały ekwipunek” – czyli: nie patrzysz, wrzucasz. Technika ma taką wadę, że na przepaku możesz w swoich ciuchach odnaleźć krawat – ale i tak jest to efektywna metoda.
4. Co to znaczy NFD* (*”Naprawdę Fajna Drużyna”) ?
NFD to taka drużyna, które Cię wspiera. Dla przykładu zapasami jedzenia i napojów, w przypadku gdy Twój plan przygotowań do startu był minimalny i tego nie uwzględnił.
Poza tym, co szczególnie istotne członkowie NFD robią bardzo dobre kanapki.
Ale najłatwiej NFD rozpoznać po zadziwiająco radosnej atmosferze. Jak podczas rajdu przygodowego poczujesz się jak zakochany 16-latek to znak, że startujesz w NFD.
W mojej NFD miałem szczęście spotkać Karolinę, Jurka i Maćka. Rewelacyjne jednostki.
5. Jaki efekt daje połączenie: wilgotne liście i blokujący się hamulec?
Wychodzi z tego rowerowe „Jezioro łabędzie”. Odtańczyłem balet Czajkowskiego na pierwszym etapie Wyzwania. Etap był rowerową jazdą na orientację po chorzowskim parku kultury i wypoczynku. Duży ten park i nie taka prosta ta nawigacja, zwłaszcza że dostaliśmy tylko jedną mapę na zespół.
Z nawigacją dzielnie walczy Jurek. Ja walczę chyba z otworzeniem oczu po 3-godzinnym śnie – bo nie potrafię dociec dlaczego co jakiś czas jedzie mi się wyjątkowo ciężko, a przy delikatnym naciśnięciu hamulca – mój rower wykonuje spektakularny balecik. Balecik pomaga zredukować prędkość roweru i ratuje mnie przed porządną glebą. Nie ratuje natomiast przed zwykłą glebą.
W końcu udaje mi się ustalić co się dzieje, kapitan Maciej pomaga mi usunąć klocki blokującego się hamulca tarczowego. Do końca rajdu będę bez tylnego hamulca, dodatkowo muszę pamiętać aby nie tykać się dźwigni hamulca – wtedy cylindry dojdą do tarczy – trzeba będzie się zatrzymać i je odepchnąć. Byłem w tym zadziwiająco pamiętliwy – zapomniałem tylko z 3 razy.
6. Jakiego sportu zdecydowanie nie powinieneś uprawiać jak masz złamane żebro?
Na pewno nie jest to rower. Ja uważam, że rower jest lekarstwem na wszystko. Złamałeś żebro? idź na rower, jesteś przeziębiony? idź na rower, boli Cię ząb? idź na rower, rzuciła Cię żona? idź na rower, itd.
Dwa pierwsze etapy Wyzwania były rowerowe* i pozwoliły zapomnieć o żeberku (*Po pierwszym etapie rowerowej jazdy na orientację był drugi etap rowerowej jazdy na nawigacje – czyli zwykły rajdowy etap rowerowy – wyjaśniam, jakbyś nie rozumiał)
Takich sportów nie przychylnych uszkodzeniom klatki piersiowej na pewno jest więcej – ale moim nr.1 jest Kanu, czy też Canoe.
Nie wchodząc w fizjologiczne szczegóły ruchu wiosłem wymaganego przy Kanu, ruch ten powoduje, że złamane żebro przeszywająco boli. Płynę z Jurkiem. Jurek bardzo ciężko pracuje ale i tak płyniemy znacznie wolniej od Maćka i Karoliny. Staram się być mężny i coś tam zamachać, ale w sumie to bez sensu i tak nie wiele pomagam a ładuje się w taki stan, że jestem przekonany, że nie dam rady ukończyć rajdu.
Kanu nie jest długie, po godzinie przychodzi upragniony koniec. Początek kolejnego 4 etapu jest dla mnie bardzo trudny. Biegniemy i każdy oddech jest bardzo bolesny. Staram się uwierzyć, że zaraz zadziała garść środków przeciwbólowych. I tak się dzieje. Po 30 minutach czuję ból staje się łagodny jak głos wokalisty z discopolowej kapeli. Viva La Medicina!
Mogę na nowo nastroić moje radyjko na fale emitowane przez zespół. A tu jest wesoło. Dorzucam nawet pomysł aby naszą metodą na sukces było całkowite pochwalenie, komplementowanie i wychwalanie swoich poczynań. Pomysł się podoba. „z jaką gracją podbiłeś ten punkt kontrolny!” „jak pięknie wyglądałeś na rowerze wchodząc w ten zakręt!” – takie teksty idą non stop.
7. Co powinieneś zrobić jak chcesz mieć pierwszorzędne zdjęcie z grupką pierwszorzędnych ludzi?
Najpierw musisz wkręcić się do jakiś drużyny i wystartować w rajdzie przygodowym. A potem to już z górki. Musi być ładna pogoda, szczególnie odpowiednie słońce, musisz na etapie trekkingowym wejść na hałdę Kostuchna w Katowicach, a zdjęcie musi zrobić Filip Springer.
8. Jak bardzo nieprecyzyjny może być opis punktu kontrolnego?
Należy zastosować tu prosty wzór. Nieprecyzyjność opisu = powierzchnia opisanego miejsca. Jeżeli np. opisem będzie „Centrum Warszawy” to nieprecyzyjność = 122 km2. A to z kolei oznacza, że nie będzie łatwo.
Inny przykład to PK 10 z piątego etapu rajdu przygodowego Wyzwanie. Znowu jesteśmy na rowerach i szukamy punktu z opisem „Hałda”. Hałda nie jest tak wielka jak centrum Warszawy. Ale wiele mniejsza też nie jest – przypomina wielkością centrum Katowic.
Generalnie prosto z tą Hałdą nie było (co nie znaczy, że nie było zabawnie i przyjemnie). Ale mogło być gorzej – przy założeniu że przy żadnym z rajdowych środków lokomocji nie przebijemy się przez atmosferę – max. nieprecyzyjność wynosi 510 000 000 km2.
9. Co zrobić gdy chcesz polubić rolki i choć bardzo się starasz to ci się nie udaje?
Po pierwsze musisz poprosić chłopaków z Nonstop Podgóre aby wyznaczyli Ci trasę. Powiedz, żeby mniej-więcej taką jak na Rajd Wyzwanie. Dodatkowo musi być bardzo pogodny październikowy wieczór. I już ostatni warunek – musi zachodzić akurat słońce (wyborne towarzystwo do „rolkowania” jest warunkiem na tyle oczywistym, że umieszczam tą uwagę w nawiasie).
Po spełnienie tych warunków stanie się cud i powiesz do siebie zdziwiony – jakie to fajne!
10. Kąpiel sobotnia – tradycja czy przykry obowiązek?
W jednej ze swoich książek Zygmunt Kałużyński pisał o ruskim chłopie, który zawijał sobie futro drutem jesienią i odwijał na wiosnę. U nas w Polsce to oczywiście niemożliwe, to jest po zachodniemu. Higiena!
Sobotnią kąpiel mamy w genach. Nawet na rajdzie przygodowym są ku temu sprzyjające okoliczności. Np. na etapie 7 Rajdu Wyzwanie, idąc odcinkiem specjalnym, który polega na odnalezieniu dwóch punktów kontrolnych przy korycie rzeki, można właśnie tą rzekę wykorzystać. W tym celu najlepiej wejść na jakąś wysoką skarpę i dla nie poznaki potykając się – wskoczyć do rzeki. Nie koniecznie trzeba moczyć głowę – reszta musowo. Oczywiście trochę potem zimno, na dworze tylko 6 stopni, trochę też różnych rzeczy w plecaku się zniszczy. Ale najważniejsze, że zachowana jest tradycja.
11. Jak uzyskać pewność, że kapitan panuje nad sytuacją?
Najłatwiej poczekać aż zespół zaczynie mieć delikatny kryzys. Wszyscy zaczynają myśleć i ruszać się jakby trochę wolniej. Wszyscy ale nie panujący nad sytuacją kapitan. Taki kapitan wyczuwa, że to jest ten moment i zaczyna pracować za czterech. Zanim ty wpadniesz na pierwszy pomysł kapitan już 5 swoich wprowadził w życie.
Takim panującym nad sytuacją kapitanem był Maciej w na zadaniu specjalnym w kamieniołomach.
Zadanie specjalne było kwestią odnalezienia kilku punktów kontrolnych w dosyć trudnym kamieniołomowym terenie. Ja szczególnie byłem tam nie w sosie, czyli za mokry i za wymarznięty. Z tej perspektywy patrzyłem na małpio zręczne i kocio szybkie poczynania el capitano z ogromnym podziwem.
12. Czy na Górnym Śląsku znajdziesz miejsca absolutnie magiczne?
Mój przyjacielu – znajdziesz. Co prawda trochę się naszukasz i to rowerem, a potem kanu, potem biegiem i znowu rowerem i znowu biegiem, wykąpiesz się w rzece, powspinasz w kamieniołomach, aż w końcu znowu wskoczysz na rower i dojedziesz.
A znajdziesz np. jeziorko w środku dzikiego lasu, nad jeziorem zobaczysz delikatną mgiełkę, a nad lasem wielki wschodzący księżyc. Westchniesz przy tym trzy razy i pojedziesz dalej.
13. Czy kopalnie węgla kamiennego to ciekawe i tajemnicze miejsca?
Tak. Bardzo. A pomysł wpuszczenia tam uczestników rajdu GENIALNY. Przyjacielu, jak ktoś kiedyś da Ci górniczą mapę i powie właź tam i poszukaj jakiś punktów zaznaczonych na tej mapie to idź jak w dym.
14. Co poczułbyś na mecie Rajdu Przygodowego Wyzwanie gdybyś startował w drużynie o tak długiej nazwie: York System AT/ BRUBECK RISK TEAM?
Po pierwsze delikatne zmęczenie. Ponieważ kolega Jurek poczuł zapach mety już na dobre 20 kilometrów wcześniej. I dla naszej rowerowej przejażdżki narzucił takie tempo jakby zostawił swojego ukochanego pieska w koreańskiej restauracji.
Po drugie olbrzymią satysfakcje z przeżycia wybornej przygody. 160 kilometrowy Rajd Wyzwanie miał świetnie skomponowaną trasę – po bardzo ciekawym terenie. Jak opowiadałem koledze z pracy, że te lasy zaskoczyły mnie dzikością. To zapytał czy wiem skąd się wzięła nazwa Śląsk – no i podobno od ślęg – oznaczającego wilgoć, mokrość. (Dzięki Karol – chodząca Wikipedio)
Po trzecie olbrzymią satysfakcje z sukcesu, bo Twój zespół to by w tym rajdzie bardzo często zmieniał pozycje. Byłby 9-ty a potem nagle 3-ci i potem znowu 8-my, a w końcówce to bardzo często 4-ty, ale finalnie załapałby się na podium.
Po czwarte olbrzymią satysfakcje ze spędzenia czasu z super ludźmi, którzy radowali w bardzo wesołym nastroju. Co prawda jeden z nich miał trochę śmiesznych problemów i pomysłów – ale trochę też popracował nad zwiększaniem tempa.
Po piąte myślałbyś jak wysuszyć telefon z którego cieknie woda.
Koniec.
Autorzy zdjęć:
Wojtek Urbaś – exmedio.pl
Łukasz Utko – exmedio.pl
Filip Springer
Marek Woźniczka
Tagi: Górny Śląsk, Kanu, Kopalnia, Rajd, Rolki, Szarpanina
360 stopni … 
Szybkie buzi-buzi ze znajomkami, pakowanie przepaków i … poszły konie po betonie. A właściwie nie po betonie, a murawie stylizowanej na wiek XIII, wszak pierwszy bieg na orientację umiejscowiono na terenie skansenu. Drzewa, chaty i wiatraki migały tylko mijane w szaleńczym pędzie za nawigatorem, a obecne tam kozy i owce pewnie niechętnie spoglądały na zakłócającą im spokój zgraję w kolorowych kurtkach i rajtuzach. Na szczęście (dla kóz), dla większości ten pościg nie trwał dłużej niż 15 minut, choć trafił się zespół, który nie mogąc nacieszyć się widokami Mazurskiej wsi z odległych czasów, spędził na tym 3 km biegu 56 minut.
Dalej było już łatwo i z górki, 56km rower przeleciał niczym z bicza trzasnął. Choć nie mając przy sobie Marcina, który niczym pies gończy, tropił poszczególne punkty, etap ten byłby mega trudny. Po pierwsze ze względu na to, że było ciemno, po drugie bo było cały czas w lesie, po trzecie że roiło się tam od przeróżnych ścieżek i przecinek, a na mapie było ich odwzorowanych może z 20% (no i ciemno było). Był to też etap na którym zaczęliśmy mocno tasować się z wielkimi faworytami rajdu – zespołem krakowskich Navigatorów. Jak oni mocniej pocisnęli, to my krótszym, czy szybszym wariantem, i tak przez cały czas. Nie muszę dodawać, że było to dla nas spore zaskoczenie.
Tasowanie nie skończyło się na rowerze, bo trwało również przez cały odcinek trekingowy. Znowu było interesująco nawigacyjnie. Marcin ciągał nas po krzaczorach, zresztą nie tylko nas, bo w pewnym momencie mieliśmy ze sobą 2 wyglądające na zupełnie zagubione teamy z trasy krótkiej. Zwieńczeniem trekingu i jednocześnie preludium przed drugim etapem rowerowym było zadanie specjalne w małpim gaju. Zazwyczaj zadania tego typu polegają na zjeździe z jakiejś wysokości, ewentualnie tyrolki lub podejścia kątowego. Trwają max do 5 minut. Tutaj było inaczej. 26 przeszkód, na których można było przekonać się o istnieniu mięśni, o których nie miało się wcześniej pojęcia. Ręce mdlały, bicepsy piekły i okazało się, że advenure racing to nie tylko kwestia mocnej łydki. Na szczęście udało się dotrzeć nam wszystkim do samego końca, bez zaliczania lotu na uprzęży.
Wcześniej na przepaku dopadła nas mała konsternacja, bo okazało się, że Chicken tak rozdysponowała obuwie po przepakach, że krótki 6km łącznik między rolkami, a kajakiem będzie musiała pokonać boso. Na szczęście postawę fair-play wykazała zawodniczka konkurencyjnego teamu z trasy krótkiej i wypożyczyła buty zbliżone długością do stopy Karoliny. Dzięki temu nie musieliśmy uskuteczniać patentów z noszeniem naszego 4 elementu na plecach, ewentualnie jazdy na rolkach po lesie.
Pogoda chcąc przypomnieć o sobie zafundowała nam deszczyk na dojściu do kajaka, więc spływ pokonaliśmy w większości szczękając zębami. Wodnych konkurencji nie był to koniec, bo na 5 km przed metą dane nam było pokonać wpław jezioro razem z całym ekwipunkiem. Więcej było strachu w wizjach zamarzania po wyjściu z wody (ciepło nie było) i tonących plecakach (tudzież ciągnących nas na dno), niż faktycznej trudności i uciążliwości tego zadania. Płynęło się całkiem przyjemnie, woda okazała się być nader odświeżająca, a chłód zmobilizował do truchtu w stronę mety.
Było uroczo. Ale czy to jakieś zaskoczenie? Mając taką fajną pakę w drużynie, tak profesjonalnych organizatorów, takie fajne tereny i brak potrzeby porajdowego wkładania nóg w gips – być inaczej nie mogło.
York System AT 